Τετάρτη 29 Μαρτίου 2017

Κινηματογράφος - Θέατρο - Εργασίες μαθητών

Κινηματογράφος ή η έβδομη τέχνη. Μας μαγεύει, μας ταξιδεύει, μας ψυχαγωγεί, μας διασκεδάζει!
Ταινίες ασπρόμαυρες, ταινίες έγχρωμες, γεμάτες γέλιο, ρομάντζο, αγωνία, περιπέτεια, τρόμο...

Είχαμε την ευκαιρία, παρακινημένοι από άσκηση του βιβλίου, να παρουσιάσουμε τις αγαπημένες μας ταινίες.

Την αρχή έχουν κάνει η Βαρβάρα με τον Μπακαλόγατο και η Κωνσταντίνα με τη Σταχτοπούτα.
Ακολουθούν και οι υπόλοιποι μαθητές....

Πατήστε στους παρακάτω συνδέσμους για να διαβάσετε τις αγαπημένες μας ταινίες.,

Οι αγαπημένες μας ταινίες

Ο Μπακαλόγατος (εργασία της Βαρβάρας)

Αποτέλεσμα εικόνας για Μπακαλόγατος

Σταχτοπούτα (εργασία της Κωνσταντίνας)

Σχετική εικόνα

Δευτέρα 27 Μαρτίου 2017

Χαρίλαος Τρικούπης (2ο και 4ο κεφ.)





Ο Τρικούπης, που ήταν νομικός και διπλωμάτης, διετέλεσε υπουργός και αργότερα πρωθυπουργός 
της χώρας. Γνωρίζοντας καλά τις περιορισμένες δυνατότητες του ελληνικού κράτους, δεν 
ενθάρρυνε τα ένοπλα επαναστατικά κινήματα στις περιοχές της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας που κατοικούσαν 
υπόδουλοι Έλληνες. Αντί γι' αυτό, προτίμησε να τονώσει την ελληνικότητα των αλύτρωτων
 περιοχών ιδρύοντας σχολεία και εκκλησίες. 
Ο Τρικούπης ενίσχυσε τη δημοκρατία και ασχολήθηκε κυρίως με την οργάνωση του κράτους. Τις περιόδους της πρωθυπουργίας του πραγματοποίησε σημαντικά έργα για τον εκσυγχρονισμό της χώρας, όπως η διάνοιξη της διώρυγας της Κορίνθου και η αποξήρανση της λίμνης Κωπαΐδας, παίρνοντας δάνεια και από το εξωτερικό. Παράλληλα, βελτίωσε τις συγκοινωνίες με την κατασκευή οδικού και σιδηροδρομικού δικτύου.
Καθώς όμως η Ελλάδα είχε δανειστεί μεγάλα ποσά και οι φόροι δεν συλλέγονταν σωστά, τα έξοδα του κράτους ήταν περισσότερα από τα έσοδα. Το 1893 ο Τρικούπης κήρυξε πτώχευση και λίγο αργότερα η χώρα δέχτηκε Διεθνή Οικονομικό Έλεγχο, προκειμένου να πληρωθεί το υπέρογκο δημόσιο χρέος της.



Στα μέσα του 19ου αιώνα η Ελλάδα, έχοντας ως πρότυπο τις προηγμένες χώρες της Δύσης, 
έκανε σημαντικές προσπάθειες εκσυγχρονισμού. Το Σύνταγμα του 1864, επηρεασμένο από 
τα Συντάγματα του Βελγίου και της Δανίας, προέκρινε το σύστημα της μίας Βουλής με θητεία
τεσσάρων χρόνων. Όμως ο βασιλιάς Γεώργιος εξακολουθούσε να παρεμβαίνει στη λειτουργία
 του δημοκρατικού πολιτεύματος, επιβάλλοντας συχνά τη δική του άποψη.
Μόνο την επόμενη δεκαετία και έπειτα από ενέργειες του Τρικούπη καθιερώθηκε η αρχή της 
δεδηλωμένης (1875). Σύμφωνα μ' αυτήν, ο βασιλιάς ήταν υποχρεωμένος να αναθέτει τον
 σχηματισμό κυβέρνησης στον αρχηγό του κόμματος που τον υποστήριζε η πλειοψηφία 
της Βουλής. Την εποχή αυτή δυο ήταν οι κυριότεροι πολιτικοί σχηματισμοί που 
εναλλάσσονταν στην εξουσία: το κόμμα του Χαρίλαου Τρικούπη, που υποστήριζε τον 
εξευρωπαϊσμό της χώρας και το αντίπαλο κόμμα του Θεόδωρου Δηλιγιάννη, που στηριζόταν 
στα πιο φτωχά κοινωνικά στρώματα.
Τα χρήματα που δανείστηκε η Ελλάδα από το εξωτερικό στη δεκαετία του 1880, εξαντλήθηκαν γρήγορα. Την οικονομική κρίση επιδείνωσε και η κατάρρευση του εμπορίου της σταφίδας σε παγκόσμιο επίπεδο, καθώς η σταφίδα αποτελούσε το βασικό γεωργικό προϊόν που εξήγε η χώρα. Έτσι, η πτώχευση του ελληνικού κράτους το 1893 ήταν αναπόφευκτη.
Picture

Δευτέρα 20 Μαρτίου 2017

Η βασιλεία του Όθωνα - Ιωάννης Κωλέττης

Βιντεομάθημα (Ψηφιακή τάξη)


http://www.stintaxi.com/uploads/1/3/1/0/13100858/d1a-othonas-kolettis-v2.1.pdfhttp://www.stintaxi.com/uploads/1/3/1/0/13100858/d1b-othonas-kolettis-v2.1.pdf

Picture

Πώς η Ακρόπολη δεν έγινε παλάτι του Όθωνα...

Η Αθήνα πριν τους Βαυαρούς φυσικά δεν διέθετε ανάκτορα. Τον Σεπτέμβριο του 1834 ο Οθωνας ενέκρινε τα σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Κλέντσε για ένα ανάκτορο στον λόφο των Μουσών. Υπήρχαν όμως και άλλα σχέδια που είχαν εκπονηθεί από τον αρχιτέκτονα Σίνκελ με εντολή του αδελφού του Οθωνα, του διάδοχου της Βαυαρίας Maximilian.

Ο Σίνκελ είχε ετοιμάσει σε ελάχιστο χρόνο μια σειρά σχεδίων ενός παλατιού επάνω στον Βράχο της Ακρόπολης, χωρίς να έχει ποτέ πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Η μακέτα της πρότασής του, όμως, αποτελεί μνημείο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής κι ας μην εφαρμόστηκε. Ήταν μια εκπληκτική σύνθεση, όπου τα νέα και τα αρχαία κτήρια συνδιαλέγονταν με έναν πραγματικά ευρηματικό και δεξιοτεχνικό τρόπο. Το ανάκτορο θα ήταν πίσω από τον Παρθενώνα, σε χαμηλή ελεύθερη διάταξη όγκων με αυλές και αίθρια, στοές, περιστύλιο κι ανάμεσά τους χλόη (γκαζόν), λουλούδια και πορτοκαλιές. Κάτω από τον βράχο θα απλωνόταν η νέα πόλη με τα υπουργεία της και μια μεγάλη πλατεία σε πρώτο πλάνο. 

Η πρόταση Σίνκελ, αν και άρεσε πολύ στον Οθωνα, απερρίφθη για λόγους αρχαιολογικούς και για λόγους πρακτικούς, μιας και δεν θα ήταν δυνατό ούτε άμαξα να ανέβει στα ανάκτορα.

Ο Οθωνας, παρ' όλο που δεν είχε πάψει να γοητεύεται από την ιδέα ενός ανακτόρου στην Ακρόπολη, αποφάσισε, ύστερα και από σύσταση των γιατρών της αυλής, να χωροθετηθεί το παλάτι στις υπώρειες του λόφου του Λυκαβηττού, στο Σύνταγμα, γιατί ήταν η πιο υγιεινή περιοχή και επιπλέον ...είχε και θέα στην Ακρόπολη.
πηγές:

Το παλάτι του βασιλιά Όθωνα...

Είναι ένα κτίριο που όλοι γνωρίζουμε εξωτερικά, λίγοι ξέρουν το εσωτερικό του και ακόμη λιγότεροι την ιστορία του. Είναι το πρώτο και μεγαλύτερο νεοκλασικό κτίριο της Αθήνας με σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτοναFriedrich von Gaertner, το οποίο θεμελιώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1836. 

Ο πατέρας του νεαρού Οθωνα, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α' της Βαυαρίας, έφθασε στην Ελλάδα το 1835 εκπληρώνοντας μια νεανική του επιθυμία να γνωρίσει από κοντά την Ελλάδα και τα μνημεία της. Στην ακολουθία του ήταν και ο 44χρονος αρχιτέκτονας Φρίντριχ φον Γκέρτνερ, ο οποίος αντιμετώπισε την επίσκεψή του στη χώρα μας περισσότερο σαν ένα ταξίδι αναψυχής, μη γνωρίζοντας τις προθέσεις του Βαυαρού βασιλιά που συνόδευε.

Ο Λουδοβίκος και θέλοντας να εδραιώσει και με ένα μεγαλόπρεπο έργο την κυριαρχία του οίκου των Wittelsbach στην Ελλάδα, άρχισε να επισκέπτεται διάφορα οικόπεδα, ώστε να βρεθεί το κατάλληλο για την ανέγερση του ανακτόρου. Τελικά επελέγη το χαμηλό ύψωμα του Αγίου Αθανασίου, στη σημερινή Πλατεία Συντάγματος. Αμέσως υπεγράφη το βασιλικό διάταγμα για τη νέα θέση των ανακτόρων και στο άψε σβήσε, χωρίς αποκρυσταλλωμένα σχέδια εκτελέσεως από τον Γκέρτνερ, στον οποίο είχε εν τω μεταξύ ανατεθεί η μελέτη, έγινε η τελετή της θεμελίωσης του κτιρίου με κάθε λαμπρότητα και παρουσία δύο βασιλέων.

Από μία αναφορά πληροφορούμαστε ότι στο βασιλικό γιαπί εργάζονταν 519 εργάτες και τεχνίτες. Ένα χρόνο μετά τη θεμελίωση του κτιρίου είχαν κτιστεί τα θεμέλια, τα υπόγεια και οι τοίχοι του ισογείου σε ύψος 2 μέτρων. 

Ο Γκέρτνερ ασχολήθηκε με τη λεπτομερή σχεδίαση ενός μόνο μέρους των ανακτόρων. Της αίθουσας του θρόνου και υποδοχής των ξένων και της ανάπτυξης τριών επίσημων αιθουσών, χορού, παιγνίων και τραπεζαρίας. Επίσης των βασιλικών διαμερισμάτων που βρίσκονταν στην νότια πτέρυγα του πρώτου ορόφου και έβλεπαν στον Βασιλικό Κήπο. Τα έπιπλα των μεγάλων αιθουσών καθώς και εκείνων της καθημερινής χρήσης και διαμονής των βασιλέων παραγγέλθηκαν στη Γαλλία. Ο αρχιτέκτονας έδωσε λίγη σημασία στη λειτουργικότητα και στην εξυπηρέτηση των ανακτόρων. Οι υπηρεσιακοί χώροι δεν ήταν αρκετοί και οι στάβλοι έγιναν μακρύτερα. 

Η ανέγερση των ανακτόρων κράτησε επτά χρόνια, πράγμα που θεωρήθηκε κατόρθωμα, και το 1843 εγκαταστάθηκε σε αυτά ο Οθωνας με την οικογένειά του, ενώ συνεχίζονταν οι εργασίες της διακόσμησης. Η διακόσμηση είναι επηρεασμένη από τον πομπηιανό ρυθμό, σύμφωνα με τα γούστα της εποχής. Αρχισε το 1840 και συνεχίστηκε αδιάκοπα επί 13 ολόκληρα χρόνια. Από έγγραφα αναθέσεων εκτέλεσης ζωγραφικών πινάκων του 1843 μαθαίνουμε πως εργάστηκαν Βαυαροί καλλιτέχνες και Έλληνες ζωγράφοι, οι αδελφοί Φίλιππος και Γεώργιος Μαργαρίτης. 

Στο κτίριο των ανακτόρων ο Οθωνας έζησε από το 1843 ως την έξωσή του το 1862. Αμέσως τον επόμενο χρόνο κατοικήθηκε από τον Γεώργιο Α' και την οικογένειά του ως το 1922.

Το 1934 εγκαταστάθηκε η Γερουσία και από τον επόμενο χρόνο η Βουλή των Ελλήνων.

πηγή:
stin-st-taxi.blogspot.gr

Κατερίνα-Ρόζα Μπότσαρη: Ένα ρόδο στο παλάτι του Όθωνα...

Ήταν τόσο όμορφη που το πραγματικό της όνομα ξεχάστηκε, αφού η αριστοκρατία στο παλάτι του Όθωνα την ονόμασε Ρόζα, δηλαδή τριαντάφυλλο. Ένα τέτοιο τριαντάφυλλο έκοψε μια μέρα ο βασιλιάς Όθωνας και σε ένα περίπατό του στον Βασιλικό Κήπο τής το πρόσφερε ως ένδειξη θαυμασμού και αβρότητας. Ήταν η μοιραία κίνηση! Τη σκηνή την είδε η βασίλισσα Αμαλία και από ζήλια, έδιωξε την πεντάμορφη ελληνοπούλα από το παλάτι...

Στα πόδια της έπεσαν πρίγκιπες και ευγενείς, την λάτρεψαν βασιλείς και αξιωματούχοι. Οι εστεμμένοι της Ευρώπης κατέθεταν χρυσάφι και κοσμήματα για ένα της βλέμμα. Ήταν τόσο όμορφη ώστε την ονόμασαν Ρόζα, από το λευκορόδινο τριαντάφυλλο του οποίου -η υπέροχη επιδερμίδα και τα χείλη της-, είχαν το χρώμα. Ως Κυρία επί των Τιμών της βασίλισσας Αμαλίας, επισκέφτηκε τα λαμπρότερα παλάτια της Ευρώπης και έγινε το ίνδαλμα της εποχής της.

Η ομορφιά της και το ηρωικό όνομα του πατέρα της, σημάδεψαν τη ζωή της Αικατερίνης-Ρόζας Μπότσαρη (1818 - 1875). Στάθηκε βράχος ηθικής, τιμώντας την βαριά κληρονομιά που της άφησε η καταγωγή της και το όνομα του πατέρα της, του Μάρκου Μπότσαρη 

Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, στιγματισμένα από την ορφάνια και την ανέχεια, στη σκιά ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Γεννήθηκε λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης στα Ιωάννινα. Όταν έγιναν γνωστά τα σχέδια των Ελλήνων για τον απελευθερωτικό αγώνα, και ο Μάρκος Μπότσαρης έφυγε για να ενώσει τις δυνάμεις του με αυτές των άλλων οπλαρχηγών, οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν και απήγαγαν τα γυναικόπαιδα των Ιωαννίνων, μεταξύ αυτών και την Αικατερίνη, η οποία αποχωρίστηκε από τους άλλους και έζησε την αιχμάλωτη ζωή της από το ένα στο άλλο χαρέμι των σατράπηδων. Απελευθερώθηκε κατόπιν ανταλλαγής ή εξαγοράς των ομήρων από την οικογένεια Μπότσαρη, και ξαναβρήκε τους συγγενείς της.

Μετά την επανάσταση ήρθε στην ελεύθερη Ελλάδα και διετέλεσε κυρία επί των Τιμών δίπλα στους πρώτους βασιλείς της Ελλάδας. Η ίδια η Αμαλία, την προσκάλεσε στο παλάτι και τής έδωσε τον επίζηλο τίτλο. Ως Κυρία επί των Τιμών συνόδευε πάντοτε την βασίλισσα Αμαλία στα ταξίδια της σε όλες τις ξένες αυλές.

Σε ένα από αυτά τα ταξίδια η Αμαλία, την πήρε μαζί της για να την γνωρίσει στην βασίλισσα Θηρεσία, την μητέρα του Όθωνα. Μόλις η Θηρεσία είδε την ωραία Ελληνοπούλα, τόση εντύπωση της έκανε η ομορφιά της, που αμέσως κάλεσε στην αυλή της τον ζωγράφο Γιόζεφ Στίλερ το 1841, για να απαθανατίσει την υπέροχη κόρη του Μάρκου Μπότσαρη.

Το πιο εκπληκτικό απ' όλα είναι ότι το 1856, καλλιεργήθηκε μια ποικιλία τριαντάφυλλου το οποίο πήρε το όνομα Ρόζα Μπότσαρη προς τιμήν τής πανέμορφης αυτής γυναίκας. Ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο!

Δυστυχώς όμως, ήταν και εξαιρετικά άτυχη. Το 1844 παντρεύτηκε τον φαναριώτικης καταγωγής Γεώργιο Καρατζά, στρατιωτικό, άνδρα αυστηρό και αυταρχικό και η πανέμορφη κοπέλα, - το ρόδο όπως την αποκαλούσαν, - άρχισε να μαραίνεται εξ’ αιτίας της αταίριαστης κοινής της ζωής με έναν τέτοιο σύντροφο από τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Ο αταίριαστος αυτός γάμος της, η απώλεια των δύο από τα παιδιά της, καθώς και άλλων αγαπημένων προσώπων, δυστυχώς την οδήγησαν σε πρόωρο θάνατο. Το ρόδο έγειρε το κεφάλι του και πέθανε στην Αθήνα, το 1875. Η πολυλατρεμένη από εστεμμένους και κοινούς θνητούς, η ένδοξη Σουλιωτοπούλα δεν υπήρχε πια.

πηγή:
Ιστολόγιο "Δίολκος" 

Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Προστασία από τα μικρόβια ΦΕ1 - Πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών ΦΕ2

Παρουσίαση μαθήματος ΦΕ1 (skoultzis)

Παρουσίαση Πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών ΦΕ2 (skoultzis)
                             Αποτέλεσμα εικόνας για προστασια απο τα μικροβια


Πώς μεταδίδονται οι ιώσεις         

Πολλαπλασιασμός βακτηρίων

Βακτήρια στα χέρια

Τα μικρόβια (μέρος 1ο)     Τα μικρόβια (μέρος 2ο)      Τα μικρόβια (μέρος 3ο)   ,

Το εμβόλιο  1(Μια φορά κι έναν καιρό..)   Τα εμβόλια 2ο    Τα εμβόλια 3ο


Μικροοργανισμοί _Μάθε γι΄αυτούς

Είσοδος μικροβίων στον οργανισμό μας (διαδραστικό)

Τα εμβόλια (διαδραστικό)

Τα αντιβιοτικά και η ιστορία τους

Μετάδοση ασθενειών (διαδραστική άσκηση)

Σταυρόλεξο - Πρόληψη και αντιμετώπιση ασθενειών

Επανάληψη ενότητας (Θ.Αρβανιτίδης)

Κουίζ ενότητας (Θ.Αρβανιτίδης)

                              Σχετική εικόνα

                                                 ΣΠΙΝΑΛΟΓΚΑ
Στη βόρεια είσοδο του κόλπου της Ελούντας, σε θέση κλειδί για τον έλεγχο του φυσικού λιμανιού της, βρίσκεται η νησίδα της Σπιναλόγκας, με έκταση 85 στρέμματα και 53 μ. υψόμετρο. Το νησί οχυρώθηκε κατά την αρχαιότητα, το πιθανότερο κατά την ελληνιστική περίοδο, με μεγάλο οχυρωματικό περίβολο. Πάνω στα ερείπια αρχαίου κάστρου οι Βενετοί οικοδόμησαν ισχυρό φρούριο, που σχεδιάστηκε σύμφωνα με την οχυρωματική πρακτική του προμαχωνικού συστήματος από τον Genese Bressani και τον Latino Orsini.

H πρώτη φάση οικοδόμησης του φρουρίου διήρκεσε από το 1579 και έως το 1586. Επισκευές και μετατροπές στο φρούριο έγιναν πριν και κατά τη διάρκεια του Κρητικού πολέμου (1645-1669). Κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας το φρούριο χρησιμοποιήθηκε για στρατιωτικούς σκοπούς. Τα κτίσματα που υπήρχαν στο εσωτερικό του κάλυπταν τις ανάγκες εγκατάστασης της φρουράς.Την περίοδο του κρητικού πολέμου (1645-1669) κατέφυγαν στη Σπιναλόγκα πρόσφυγες και επαναστάτες (χαΐνηδες), που έχοντας σαν βάση τη νησίδα παρενοχλούν τους Τούρκους. Η δράση τους διήρκεσε όσο οι Ενετοί κατείχαν το φρούριο αφού με την συνθήκη παράδοσης του Χάνδακα το 1669 η Σπιναλόγκα παρέμεινε στην κυριότητα της Βενετίας.

Μετά την κατάληψη του νησιού από τους Τούρκους το 1715 στη Σπιναλόγκα διαμορφώνεται σταδιακά ένας οικισμός αμιγώς οθωμανικός. Κατά τους πρώτους αιώνες της τουρκοκρατίας το φρούριο περιθωριοποιείται και χρησιμοποιείται ως τόπος εξορίας και απομόνωσης. Όμως κατά το τέλος του 19ου αι. τα δεδομένα αλλάζουν. Ο ρόλος του λιμανιού της Σπιναλόγκας αναβαθμίζεται καθώς αποκτά άδεια εξαγωγικού εμπορίου. Κατά τα μέσα του 19ου αι. στη νησίδα συγκεντρώνεται μεγάλος αριθμός κατοίκων, στην πλειονότητά τους έμποροι και ναυτικοί, που επωφελούμενοι από την ασφάλεια του οχυρωμένου οικισμού εκμεταλλεύονται τους εμπορικούς δρόμους της Ανατολικής Μεσογείου.

Η ζωή αυτού του οικισμού διακόπηκε απότομα λόγω των πολιτικών εξελίξεων που διαδραματίστηκαν στην Κρήτη κατά τα τελευταία έτη του 19ου αι. Η ανασφάλεια που επικράτησε ανάμεσα στους Οθωμανούς της Κρήτης λόγω της επαναστατικής δράσης των χριστιανών ανάγκασε την πλειονότητα των κατοίκων της Σπιναλόγκας σε μετανάστευση. Από το 1897 στο νησί και για ένα έτος περίπου στη Σπιναλόγκα εγκαταστάθηκαν Γαλλικές στρατιωτικές δυνάμεις.

Η Κρητική Πολιτεία το 1903 θέσπισε την απομόνωση των λεπρών και αποφάσισε τη δημιουργία Λεπροκομείου στη Σπιναλόγκα προκειμένου να υπάρχει η δυνατότητα μίας συντονισμένης βοήθειας στους πάσχοντες από τη νόσο του Χάνσεν. Η δύσκολη ζωή των αρρώστων, που διέμειναν στο νησί έως το 1957, σηματοδότησε τον χώρο και το φόρτισε συναισθηματικά καθιστώντας το τόπο μαρτυρίου και ιστορικής μνήμης.
Συντάκτης
Γεωργία Μοσχόβη, αρχαιολόγος


Παρασκευή 10 Μαρτίου 2017

Παρουσίαση φιλαναγνωσίας

Η επίσκεψη της συγγραφέα . Δήμητρας Πυργελή στο σχολεία μας, στα πλαίσια του προγράμματος φιλαναγνωσίας, στάθηκε αφορμή οι μαθητές μας να δραστηριοποιηθούν σε ποικίλες δραστηριότητες.

Μία από αυτές ήταν η δημιουργία παρουσίασης από τη μαθήτρια Ράνια Αλνατούρ.


Παρουσίαση της μαθήτριας Ράνιας Αλνατούρ

             Αποτέλεσμα εικόνας για μικρες ιστοριες για ενα μεγαλο κοσμο

Τετάρτη 8 Μαρτίου 2017

Δημιουργία κόμικ " Η ιπτάμενη σκάφη" - Φρουτοπία

Ευχαριστούμε την μαθήτριά μας Νικολέτα Π. για την υπέροχη δημιουργία κόμικ, ως συνέχεια της ιστορίας του βιβλίου μας. Μπράβο σου!


Η ιπτάμενη σκάφη



Το εγώ θέλει να συναντήσει τι Θεό, από το βιβλίο της Δ. Πυργελή "Μικρές ιστορίες για έναν μεγάλο κόσμο"




Επιστήμη με άρωμα γυναίκας



Μαρία Κιουρί - βιογραφία για παιδιά



Η Μαρία Σαλώμη Σκουοντόφσκα-Κιουρί ήταν Γαλλίδα φυσικός και χημικός πολωνικής καταγωγής.

Σε συνεργασία με το σύζυγό της, Πιερ Κιουρί, ανακάλυψε το ράδιο και μελέτησε τα φαινόμενα 
της ραδιενέργειας. 

Οι πρωτιές της Κιουρί:
Πρώτη Ευρωπαία η οποία πραγματοποίησε διδακτορική διατριβή στις θετικές επιστήμες.
Πρώτη γυναίκα που τιμήθηκε με το βραβείο Νομπέλ για την ανακάλυψη της ραδιενέργειας (1903).
Πρώτη γυναίκα λέκτωρ και διευθύντρια εργαστηρίου στο Πανεπιστήμιο της Σορβόννης (1906).
Πρώτη μητέρα βραβευμένη με Νομπέλ που είδε την κόρη της να λαμβάνει το ίδιο βραβείο
 (η μεγαλύτερη κόρη της Ιρέν Ζολιό-Κιουρί τιμήθηκε με το Νομπέλ Χημείας το 1935).

Η μόνη γυναίκα η οποία αναπαύεται στο Πάνθεον, το μαυσωλείο στο οποίο βρίσκονται θαμμένοι
οι «μεγάλοι άνδρες» της Γαλλίας.





Η Ντομινίκ Λανζβέν, είναι διευθύντρια ερευνών στο περίφημο Εθνικό Κέντρο 
Επιστημονικών Ερευνών της Γαλλίας (CNRS) και καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο 
Paris-Sud βραβεύτηκε για τη θεμελιώδη έρευνά της στα απορρυπαντικά, στα 
γαλακτώματα και στα αφρώδη προϊόντα.
Η Μπεν Λακντάρ , καθηγήτρια Φυσικής στο Πανεπιστήμιο της Τύνιδας Ελ Μανάρ,
 βραβεύτηκε για τα πειράματα και τα μοντέλα που ανέπτυξε στην υπέρυθρη 
φασματοσκοπία και τις εφαρμογές της στην ανίχνευση της ρύπανσης και την Ιατρική.

Στα βραβεία UNESCO – L’Oreal «Για τις γυναίκες στην Επιστήμη» έχει βραβευτεί το 2010
 και η Ελληνίδα Ειρήνη Μαργιολάκη , λέκτορας του τμήματος Βιολογίας του 
Πανεπιστημίου της Πάτρας. Στόχος της είναι η δημιουργία φαρμάκων και εμβολίων για τους ιούς που 
ενδέχεται να πλήξουν την Ευρώπη.

Οι πρώτες ελληνίδες στο πανεπιστήμιο (ως φοιτήτριες και ως καθηγήτριες)

Προστέθηκε από 24grammata
guneka 24grammata.com/ εκπαίδευση/ ιστορία της Αθήνας
γράφει ο Γιώργος Δαμιανός (περιοδικό exodos)
Η εκπαίδευση των κοριτσιών στη χώρα μας είναι, ίσως, η μεγαλύτερη 
προσφορά του 20ου αιώνα στην ιστορία του Ελληνικού Πνεύματος 
(των ανδρών). Στα τέλη του 1800 τα πράγματα δεν ήταν ρόδινα για την 
εκπαίδευση των νεανίδων, που ζούσαν στην Αθήνα (για την υπόλοιπη Ελλάδα 
το σκοτάδι ήταν βαθύ).
Το 1884 η Σεβαστή Καλλισπέρη υπέβαλε αίτηση για να δώσει εξετάσεις
 στη Φιλοσοφική Σχολή. Οι καθηγητές της αναστατώθηκαν (ήταν η πρώτη 
φοιτήτρια) και, τελικά, της το επέτρεψαν. Η Σεβαστή επέτυχε στις εξετάσεις, 
αλλά το υπουργείο Παιδείας αρνήθηκε (λόγω του φύλου της) να επικυρώσει τις υπογραφές των
 καθηγητών που την εξέτασαν. Η Σεβαστή θα αρχίσει, τελικά, τις σπουδές της στη Σορβόνη. Πάντως,
 το 1895 ήταν η πρώτη γυναίκα που διορίστηκε επιθεωρήτρια σχολείων θηλέων (ας όψεται η Σορβόνη).
Το 1890  το ελληνικό έθνος (των ανδρών) θα αποκτήσει την πρώτη φοιτήτρια. Πρόκειται για την
 Ιωάννα Στεφανοπούλου (ή Στεφανόπολι), αν και ο πρύτανης θα διαμαρτυρηθεί στο υπουργείο «δια την 
ανάμειξιν των φύλων».
Το 1895 η χρονιά ήταν καλή για τις φοιτήτριες: γράφτηκαν πέντε φοιτήτριες στην Ιατρική Σχολή Αθηνών
 (ανάμεσα τους και οι αδελφές Παναγιωτάτου). Οι συμφοιτητές τους, (πνεύματα «ανοιχτά» και 
«ελεύθερα», τρομάρα τους!!) διαμαρτυρήθηκαν «δια την εισβολή του ποδόγυρου εις τον περίγυρο του
 Ιπποκράτους».
Το 1908 η Αγγελική Παναγιωτάτου έχει τελειώσει με άριστα το πτυχίο της στην Αθήνα και έχει, ήδη,
 μετεκπαιδευθεί στην Γερμανία. Οι καθηγητές της αποδεικνύονται πιο φιλελεύθεροι από τους φοιτητές και 
της εμπιστεύονται τη θέση της υφηγήτριας στην Ιατρική Σχολή Αθηνών. Οι μουστακαλήδες φοιτητές, 
τιμώντας πάντα τα παντελόνια τους(!;) ωρύονταν από τα θρανία και φώναζαν προς την καθηγήτρια 
τους: «Στην κουζίνα! Στην κουζίνα!». Τελικά, η Παναγιωτάτου επαύθη, οι μουστακαλήδες έστριβαν με
 ικανοποίηση το τσιγκελωτό μουστάκι τους, αλλά, μάλλον, θα χλόμιασαν, όταν έμαθαν ότι η Παναγιωτάτου
 διορίστηκε καθηγήτρια στο πανεπιστήμιο του Καΐρου. Θα ένιωσαν κάπως αμήχανα, γιατί όπως όλοι οι
 θρασύδειλοι ντρέπονται, όταν φανερώνονται οι ντροπές τους και όχι, όταν τις κάνουν.
Πάντως, ακόμα και στις γυναίκες έλειπε, δικαιολογημένα,  το πάθος για να διεκδικήσουν τα
 δικαιώματα τους. Διαβάζουμε την απογοήτευση κάποιας αρθρογράφου στην «Εφημερίδα των Κυριών»,
 όταν έμαθε ότι μια φοιτήτρια έλαβε μέρος σε μια κινητοποίηση – διαμαρτυρία των φοιτητών. Τρέμει στη
 σκέψη, η αρθρογράφος, για το τι θα γινόταν αν τους κατέβρεχε η αστυνομία και η φοιτήτρια έτρεχε στους 
δρόμους βρεγμένη με λυτά τα μαλλιά ή το χειρότερο αν άκουγε ύβρεις από τα στόματα των ανδρών τα
 οποία δεν έπρεπε επ΄ ουδενί λόγω να ακούσει. Και καταλήγει η αρθρογράφος: «Θα συνιστούσαμε εις την
 στασιάζουσαν φοιτήτρια να αποθέση εις τους συναδέλφους της τα φοιτητικά συμφέροντα… και οι φοιτητές
 να γίνονται διερμηνείς των ιδεών της..»
[πηγή: περιοδικό 24 Γράμματα, 11/9/2011 <http://www.24grammata.com>] 

Τρίτη 7 Μαρτίου 2017

Το τέλος της Επανάστασης και η ελληνική ανεξαρτησία κεφ. 18ο Γ΄ενότητα

Δραστηριότητες φιλαναγνωσίας

Κατά την προσεχή επίσκεψη της κ. Δήμητρας Πυργελή στο σχολείο μας, εμείς οι μαθητές της Στ'2 τάξης μελετήσαμε, σχολιάσαμε και προβληματιστήκαμε πάνω στο βιβλίο της συγγραφέα "Μικρές ιστορίες για τον μεγάλο μας κόσμο"

Οι δραστηριότητές μας για την ενότητα του βιβλίου της " Το Εγώ συναντάει το Θεό" είναι οι παρακάτω:


Περίληψη

Δημιουργία ακροστιχίδας

Δημιουργία κρυπτόλεξου

Ζωγραφιά




Κατασκευή κόμικ

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Επαγγέλματα που χάθηκαν στον χρόνο...

Στην ενότητα του μαθήματος της Γλώσσας "Τρόποι ζωής και επαγγέλματα", οι μαθητές μας πήραν 'συνέντευξη' από ανθρώπους; που ασκούσαν στο παρελθόν επαγγέλματα τα οποία σήμερα έχουν χαθεί.

Τις παρουσιάζουμε παρακάτω:
Μπορείτε να τις δείτε και σε μορφή βιβλίου στον σύνδεσμο:  
Επαγγέλματα που χάθηκαν στο χρόνο...