Παρουσίαση μαθήματος (πηγή: Γ. Σουδίας)
Κουίζ (πηγή: 5ο Δ.Σ Αλεξάνδρειας)
Φαναριώτες
Οι κάτοικοι του Φαναρίου, μιας από τις ωραιότερες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης κοντά στον Κεράτιο κόλπο. Οι Φαναριώτες προερχόμενοι από επιφανείς ελληνικές οικογένειες, δραστήριοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι, όταν κατά το 17ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στο Φανάρι επιβλήθηκαν με τα πνευματικά τους χαρίσματα και αποτέλεσαν την αριστοκρατία της Κωνσταντινούπολης. Στη συνοικία στην οποία εγκαταστάθηκαν έδωσαν το χαρακτήρα ενός πλούσιου και προοδευμένου προαστίου. Συγκεντρώθηκαν γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που μετά την άλωση της Πόλης ανέπτυξε εκκλησιαστική αλλά και έντονη πολιτική δράση.
Οι Φαναριώτες ήταν απόγονοι παλιών, εξαιρετικής καταγωγής, βυζαντινών οικογενειών, που διατήρησαν κατά την περίοδο της σκλαβιάς την οικονομική και κοινωνική τους θέση. Αυτό το πέτυχαν με την ενασχόληση με το εμπόριο σε μία πόλη που η θέση της, εξαιτίας της νευραλγικότητάς της, απέφερε στους εμπόρους σημαντικά κέρδη. Πολλοί από αυτούς κατέκτησαν σπουδαίες διοικητικές θέσεις στην Οθωμανική αυτοκρατορία: διερμηνείς, δραγουμάνοι του στόλου, από όπου μπόρεσαν να επηρεάσουν την τούρκικη πολιτική ευνοϊκά για τον υπόδουλο ελληνισμό. Άλλοι Φαναριώτες τοποθετήθηκαν από την Υψηλή Πύλη σε σπουδαία πόστα των Παραδουνάβιων ηγεμονιών από όπου, επίσης, βοήθησαν τον ελληνικό αγώνα.
Οι Φαναριώτες αποτέλεσαν τον πυρήνα της νεοελληνικής αστικής κοινωνίας, επηρέασαν την ελληνική Επανάσταση και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις μετεπαναστατικές πολιτικές εξελίξεις. Είναι χαρακτηριστικό πως, αν και ζούσαν μέσα στο περιβάλλον του κατακτητή ποτέ δεν πρόδωσαν τον εθνισμό τους και τη θρησκεία τους αντίθετα αγωνίστηκαν για την ανάκτηση της ελευθερίας του γένους τους και την εθνική και θρησκευτική του σωτηρία. Ο πνευματικός τους πλούτος απέδωσε εξαίρετους καρπούς που συνέβαλαν στην αφύπνιση του Γένους.
Σημαντική υπήρξε η προσφορά του ηγεμόνα Νικόλαου Μαυροκορδάτου στα ελληνικά γράμματα με το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα των νεότερων χρόνων, τα "Φιλοθέου Πάρεργα". Εξίσου σπουδαίο το έργο του Δημ. Κανταρτζή- Φωτιάδη που εξέδωσε στην Ελλάδα τη γαλλική εγκυκλοπαίδεια και μετέφρασε το γαλλικό λεξικό. Παράλληλα ασχολήθηκε με βασικά θέματα παιδείας και αγωγής και δεν δίστασε ν' αντικαταστήσει με τη γλώσσα των σπουδαίων τη δημοτική, που χρησιμοποίησε αρχικά, όταν είδε ότι δεν βρήκε απήχηση η προσπάθειά του. Ανάλογο είναι το περιεχόμενο όλων των έργων του διαφωτισμού, που οι Φαναριώτες έφεραν στην Ελλάδα από τη Γαλλία αποσκοπώντας στην πνευματική αναγέννηση του υποδουλωμένου έθνους και την πολιτική ανόρθωση μακροπρόθεσμα.
Οι σπουδαιότερες οικογένειες, που εργάστηκαν με ζήλο για να πραγματοποιηθεί ο σκοπός αυτός ήταν: οι Παλαιολόγοι, οι Κομνηνοί, οι Μαυροκορδάτοι, οι Κανταρτζήδες, οι Υψηλάντες, οι Καντακουζηνοί, οι Καρατζάδες, οι Ράλληδες, οι Σούτσοι, οι Μαυρογέννηδες, οι Λασκάρηδες, οι Σκαρλάτοι και πολλοί άλλοι. Η παρουσία όλων αυτών στον αγώνα της πνευματικής αφύπνισης και ανάκτησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων ήταν καθοριστική.
Οι κάτοικοι του Φαναρίου, μιας από τις ωραιότερες συνοικίες της Κωνσταντινούπολης κοντά στον Κεράτιο κόλπο. Οι Φαναριώτες προερχόμενοι από επιφανείς ελληνικές οικογένειες, δραστήριοι και καλλιεργημένοι άνθρωποι, όταν κατά το 17ο αιώνα εγκαταστάθηκαν στο Φανάρι επιβλήθηκαν με τα πνευματικά τους χαρίσματα και αποτέλεσαν την αριστοκρατία της Κωνσταντινούπολης. Στη συνοικία στην οποία εγκαταστάθηκαν έδωσαν το χαρακτήρα ενός πλούσιου και προοδευμένου προαστίου. Συγκεντρώθηκαν γύρω από το Οικουμενικό Πατριαρχείο, που μετά την άλωση της Πόλης ανέπτυξε εκκλησιαστική αλλά και έντονη πολιτική δράση.
Οι Φαναριώτες ήταν απόγονοι παλιών, εξαιρετικής καταγωγής, βυζαντινών οικογενειών, που διατήρησαν κατά την περίοδο της σκλαβιάς την οικονομική και κοινωνική τους θέση. Αυτό το πέτυχαν με την ενασχόληση με το εμπόριο σε μία πόλη που η θέση της, εξαιτίας της νευραλγικότητάς της, απέφερε στους εμπόρους σημαντικά κέρδη. Πολλοί από αυτούς κατέκτησαν σπουδαίες διοικητικές θέσεις στην Οθωμανική αυτοκρατορία: διερμηνείς, δραγουμάνοι του στόλου, από όπου μπόρεσαν να επηρεάσουν την τούρκικη πολιτική ευνοϊκά για τον υπόδουλο ελληνισμό. Άλλοι Φαναριώτες τοποθετήθηκαν από την Υψηλή Πύλη σε σπουδαία πόστα των Παραδουνάβιων ηγεμονιών από όπου, επίσης, βοήθησαν τον ελληνικό αγώνα.
Οι Φαναριώτες αποτέλεσαν τον πυρήνα της νεοελληνικής αστικής κοινωνίας, επηρέασαν την ελληνική Επανάσταση και έπαιξαν σημαντικό ρόλο στις μετεπαναστατικές πολιτικές εξελίξεις. Είναι χαρακτηριστικό πως, αν και ζούσαν μέσα στο περιβάλλον του κατακτητή ποτέ δεν πρόδωσαν τον εθνισμό τους και τη θρησκεία τους αντίθετα αγωνίστηκαν για την ανάκτηση της ελευθερίας του γένους τους και την εθνική και θρησκευτική του σωτηρία. Ο πνευματικός τους πλούτος απέδωσε εξαίρετους καρπούς που συνέβαλαν στην αφύπνιση του Γένους.
Σημαντική υπήρξε η προσφορά του ηγεμόνα Νικόλαου Μαυροκορδάτου στα ελληνικά γράμματα με το πρώτο ελληνικό μυθιστόρημα των νεότερων χρόνων, τα "Φιλοθέου Πάρεργα". Εξίσου σπουδαίο το έργο του Δημ. Κανταρτζή- Φωτιάδη που εξέδωσε στην Ελλάδα τη γαλλική εγκυκλοπαίδεια και μετέφρασε το γαλλικό λεξικό. Παράλληλα ασχολήθηκε με βασικά θέματα παιδείας και αγωγής και δεν δίστασε ν' αντικαταστήσει με τη γλώσσα των σπουδαίων τη δημοτική, που χρησιμοποίησε αρχικά, όταν είδε ότι δεν βρήκε απήχηση η προσπάθειά του. Ανάλογο είναι το περιεχόμενο όλων των έργων του διαφωτισμού, που οι Φαναριώτες έφεραν στην Ελλάδα από τη Γαλλία αποσκοπώντας στην πνευματική αναγέννηση του υποδουλωμένου έθνους και την πολιτική ανόρθωση μακροπρόθεσμα.
Οι σπουδαιότερες οικογένειες, που εργάστηκαν με ζήλο για να πραγματοποιηθεί ο σκοπός αυτός ήταν: οι Παλαιολόγοι, οι Κομνηνοί, οι Μαυροκορδάτοι, οι Κανταρτζήδες, οι Υψηλάντες, οι Καντακουζηνοί, οι Καρατζάδες, οι Ράλληδες, οι Σούτσοι, οι Μαυρογέννηδες, οι Λασκάρηδες, οι Σκαρλάτοι και πολλοί άλλοι. Η παρουσία όλων αυτών στον αγώνα της πνευματικής αφύπνισης και ανάκτησης της εθνικής συνείδησης των Ελλήνων ήταν καθοριστική.
Δημογέροντες
Αιρετοί άρχοντες ελληνικής κοινότητας κατά την τουρκοκρατία. Αποτελούσαν αρχή, τη δημογεροντία. Βασικά τους καθήκοντα ήταν η κατανομή και είσπραξη φόρων, η εκδίκαση διαφορών μεταξύ των συγχωριανών τους και η αστυνομική επιτήρηση της κοινότητας. Πήγαιναν στην πρωτεύουσα του βιλαετιού και έπαιρναν μέρος στο συμβούλιο του βαλή, κυρίως για τον καθορισμό του φόρου των επαρχιών. Μερικές φορές μάλιστα είχαν τη δύναμη να επηρεάζουν και να επιβάλλονται ακόμα και στο βαλή. Ο θεσμός της δημογεροντίας διατηρήθηκε και μετά την επανάσταση. Οι τρεις πρώτες κατά σειρά συνελεύσεις όχι μόνο δεν τον έθιξαν, αλλά και τον επισημοποίησαν ως τη μικρότερη πολιτική και διοικητική μονάδα. Χρήση αυτού έκανε στην αρχή και ο Καποδίστριας. Την 1η Ιανουαρίου 1830 όμως κατάργησε τις δημογεροντίες και τις αντικατέστησε με 12μελή συμβούλια. Το 1833 η βαυαρική αντιβασιλεία έκανε νέα διοικητική μεταρρύθμιση και καθιέρωσε ως κατώτατη βαθμίδα τοπικής αυτοδιοίκησης τους δήμους. Ο καινούριος θεσμός προέβλεπε δύο εξουσίες, τη βουλευτική, που την αποτελούσε το δημοτικό συμβούλιο, και την εκτελεστική, την οποία ασκούσε ο δήμαρχος και ο πάρεδρος. Το 1912 νέος νόμος περιόρισε τους δήμους σε πόλεις με πληθυσμό πάνω από 10.000 κατ. και στις πρωτεύουσες των νομών. Όλοι οι άλλοι οικισμοί ονομάστηκαν κοινότητες
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου