Βιντεομάθημα (Ψηφιακή τάξη)
 |
Η Αθήνα πριν τους Βαυαρούς φυσικά δεν διέθετε ανάκτορα. Τον Σεπτέμβριο του 1834 ο Οθωνας ενέκρινε τα σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Κλέντσε για ένα ανάκτορο στον λόφο των Μουσών. Υπήρχαν όμως και άλλα σχέδια που είχαν εκπονηθεί από τον αρχιτέκτονα Σίνκελ με εντολή του αδελφού του Οθωνα, του διάδοχου της Βαυαρίας Maximilian.
Ο Σίνκελ είχε ετοιμάσει σε ελάχιστο χρόνο μια σειρά σχεδίων ενός παλατιού επάνω στον Βράχο της Ακρόπολης, χωρίς να έχει ποτέ πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Η μακέτα της πρότασής του, όμως, αποτελεί μνημείο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής κι ας μην εφαρμόστηκε. Ήταν μια εκπληκτική σύνθεση, όπου τα νέα και τα αρχαία κτήρια συνδιαλέγονταν με έναν πραγματικά ευρηματικό και δεξιοτεχνικό τρόπο. Το ανάκτορο θα ήταν πίσω από τον Παρθενώνα, σε χαμηλή ελεύθερη διάταξη όγκων με αυλές και αίθρια, στοές, περιστύλιο κι ανάμεσά τους χλόη (γκαζόν), λουλούδια και πορτοκαλιές. Κάτω από τον βράχο θα απλωνόταν η νέα πόλη με τα υπουργεία της και μια μεγάλη πλατεία σε πρώτο πλάνο.
Η πρόταση Σίνκελ, αν και άρεσε πολύ στον Οθωνα, απερρίφθη για λόγους αρχαιολογικούς και για λόγους πρακτικούς, μιας και δεν θα ήταν δυνατό ούτε άμαξα να ανέβει στα ανάκτορα.
Ο Οθωνας, παρ' όλο που δεν είχε πάψει να γοητεύεται από την ιδέα ενός ανακτόρου στην Ακρόπολη, αποφάσισε, ύστερα και από σύσταση των γιατρών της αυλής, να χωροθετηθεί το παλάτι στις υπώρειες του λόφου του Λυκαβηττού, στο Σύνταγμα, γιατί ήταν η πιο υγιεινή περιοχή και επιπλέον ...είχε και θέα στην Ακρόπολη.
πηγές:
Η Αθήνα πριν τους Βαυαρούς φυσικά δεν διέθετε ανάκτορα. Τον Σεπτέμβριο του 1834 ο Οθωνας ενέκρινε τα σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτονα Κλέντσε για ένα ανάκτορο στον λόφο των Μουσών. Υπήρχαν όμως και άλλα σχέδια που είχαν εκπονηθεί από τον αρχιτέκτονα Σίνκελ με εντολή του αδελφού του Οθωνα, του διάδοχου της Βαυαρίας Maximilian.
Ο Σίνκελ είχε ετοιμάσει σε ελάχιστο χρόνο μια σειρά σχεδίων ενός παλατιού επάνω στον Βράχο της Ακρόπολης, χωρίς να έχει ποτέ πατήσει το πόδι του στην Ελλάδα. Η μακέτα της πρότασής του, όμως, αποτελεί μνημείο στην ιστορία της αρχιτεκτονικής κι ας μην εφαρμόστηκε. Ήταν μια εκπληκτική σύνθεση, όπου τα νέα και τα αρχαία κτήρια συνδιαλέγονταν με έναν πραγματικά ευρηματικό και δεξιοτεχνικό τρόπο. Το ανάκτορο θα ήταν πίσω από τον Παρθενώνα, σε χαμηλή ελεύθερη διάταξη όγκων με αυλές και αίθρια, στοές, περιστύλιο κι ανάμεσά τους χλόη (γκαζόν), λουλούδια και πορτοκαλιές. Κάτω από τον βράχο θα απλωνόταν η νέα πόλη με τα υπουργεία της και μια μεγάλη πλατεία σε πρώτο πλάνο.
Η πρόταση Σίνκελ, αν και άρεσε πολύ στον Οθωνα, απερρίφθη για λόγους αρχαιολογικούς και για λόγους πρακτικούς, μιας και δεν θα ήταν δυνατό ούτε άμαξα να ανέβει στα ανάκτορα.
Ο Οθωνας, παρ' όλο που δεν είχε πάψει να γοητεύεται από την ιδέα ενός ανακτόρου στην Ακρόπολη, αποφάσισε, ύστερα και από σύσταση των γιατρών της αυλής, να χωροθετηθεί το παλάτι στις υπώρειες του λόφου του Λυκαβηττού, στο Σύνταγμα, γιατί ήταν η πιο υγιεινή περιοχή και επιπλέον ...είχε και θέα στην Ακρόπολη.
πηγές:
Το παλάτι του βασιλιά Όθωνα...
Είναι ένα κτίριο που όλοι γνωρίζουμε εξωτερικά, λίγοι ξέρουν το εσωτερικό του και ακόμη λιγότεροι την ιστορία του. Είναι το πρώτο και μεγαλύτερο νεοκλασικό κτίριο της Αθήνας με σχέδια του Βαυαρού αρχιτέκτοναFriedrich von Gaertner, το οποίο θεμελιώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1836.
Ο πατέρας του νεαρού Οθωνα, ο βασιλιάς Λουδοβίκος Α' της Βαυαρίας, έφθασε στην Ελλάδα το 1835 εκπληρώνοντας μια νεανική του επιθυμία να γνωρίσει από κοντά την Ελλάδα και τα μνημεία της. Στην ακολουθία του ήταν και ο 44χρονος αρχιτέκτονας Φρίντριχ φον Γκέρτνερ, ο οποίος αντιμετώπισε την επίσκεψή του στη χώρα μας περισσότερο σαν ένα ταξίδι αναψυχής, μη γνωρίζοντας τις προθέσεις του Βαυαρού βασιλιά που συνόδευε.
Ο Λουδοβίκος και θέλοντας να εδραιώσει και με ένα μεγαλόπρεπο έργο την κυριαρχία του οίκου των Wittelsbach στην Ελλάδα, άρχισε να επισκέπτεται διάφορα οικόπεδα, ώστε να βρεθεί το κατάλληλο για την ανέγερση του ανακτόρου. Τελικά επελέγη το χαμηλό ύψωμα του Αγίου Αθανασίου, στη σημερινή Πλατεία Συντάγματος. Αμέσως υπεγράφη το βασιλικό διάταγμα για τη νέα θέση των ανακτόρων και στο άψε σβήσε, χωρίς αποκρυσταλλωμένα σχέδια εκτελέσεως από τον Γκέρτνερ, στον οποίο είχε εν τω μεταξύ ανατεθεί η μελέτη, έγινε η τελετή της θεμελίωσης του κτιρίου με κάθε λαμπρότητα και παρουσία δύο βασιλέων.
Από μία αναφορά πληροφορούμαστε ότι στο βασιλικό γιαπί εργάζονταν 519 εργάτες και τεχνίτες. Ένα χρόνο μετά τη θεμελίωση του κτιρίου είχαν κτιστεί τα θεμέλια, τα υπόγεια και οι τοίχοι του ισογείου σε ύψος 2 μέτρων.
Ο Γκέρτνερ ασχολήθηκε με τη λεπτομερή σχεδίαση ενός μόνο μέρους των ανακτόρων. Της αίθουσας του θρόνου και υποδοχής των ξένων και της ανάπτυξης τριών επίσημων αιθουσών, χορού, παιγνίων και τραπεζαρίας. Επίσης των βασιλικών διαμερισμάτων που βρίσκονταν στην νότια πτέρυγα του πρώτου ορόφου και έβλεπαν στον Βασιλικό Κήπο. Τα έπιπλα των μεγάλων αιθουσών καθώς και εκείνων της καθημερινής χρήσης και διαμονής των βασιλέων παραγγέλθηκαν στη Γαλλία. Ο αρχιτέκτονας έδωσε λίγη σημασία στη λειτουργικότητα και στην εξυπηρέτηση των ανακτόρων. Οι υπηρεσιακοί χώροι δεν ήταν αρκετοί και οι στάβλοι έγιναν μακρύτερα.
Η ανέγερση των ανακτόρων κράτησε επτά χρόνια, πράγμα που θεωρήθηκε κατόρθωμα, και το 1843 εγκαταστάθηκε σε αυτά ο Οθωνας με την οικογένειά του, ενώ συνεχίζονταν οι εργασίες της διακόσμησης. Η διακόσμηση είναι επηρεασμένη από τον πομπηιανό ρυθμό, σύμφωνα με τα γούστα της εποχής. Αρχισε το 1840 και συνεχίστηκε αδιάκοπα επί 13 ολόκληρα χρόνια. Από έγγραφα αναθέσεων εκτέλεσης ζωγραφικών πινάκων του 1843 μαθαίνουμε πως εργάστηκαν Βαυαροί καλλιτέχνες και Έλληνες ζωγράφοι, οι αδελφοί Φίλιππος και Γεώργιος Μαργαρίτης.
Στο κτίριο των ανακτόρων ο Οθωνας έζησε από το 1843 ως την έξωσή του το 1862. Αμέσως τον επόμενο χρόνο κατοικήθηκε από τον Γεώργιο Α' και την οικογένειά του ως το 1922.
Το 1934 εγκαταστάθηκε η Γερουσία και από τον επόμενο χρόνο η Βουλή των Ελλήνων.
πηγή:
stin-st-taxi.blogspot.gr
Κατερίνα-Ρόζα Μπότσαρη: Ένα ρόδο στο παλάτι του Όθωνα...
Ήταν τόσο όμορφη που το πραγματικό της όνομα ξεχάστηκε, αφού η αριστοκρατία στο παλάτι του Όθωνα την ονόμασε Ρόζα, δηλαδή τριαντάφυλλο. Ένα τέτοιο τριαντάφυλλο έκοψε μια μέρα ο βασιλιάς Όθωνας και σε ένα περίπατό του στον Βασιλικό Κήπο τής το πρόσφερε ως ένδειξη θαυμασμού και αβρότητας. Ήταν η μοιραία κίνηση! Τη σκηνή την είδε η βασίλισσα Αμαλία και από ζήλια, έδιωξε την πεντάμορφη ελληνοπούλα από το παλάτι...
Στα πόδια της έπεσαν πρίγκιπες και ευγενείς, την λάτρεψαν βασιλείς και αξιωματούχοι. Οι εστεμμένοι της Ευρώπης κατέθεταν χρυσάφι και κοσμήματα για ένα της βλέμμα. Ήταν τόσο όμορφη ώστε την ονόμασαν Ρόζα, από το λευκορόδινο τριαντάφυλλο του οποίου -η υπέροχη επιδερμίδα και τα χείλη της-, είχαν το χρώμα. Ως Κυρία επί των Τιμών της βασίλισσας Αμαλίας, επισκέφτηκε τα λαμπρότερα παλάτια της Ευρώπης και έγινε το ίνδαλμα της εποχής της.
Η ομορφιά της και το ηρωικό όνομα του πατέρα της, σημάδεψαν τη ζωή της Αικατερίνης-Ρόζας Μπότσαρη (1818 - 1875). Στάθηκε βράχος ηθικής, τιμώντας την βαριά κληρονομιά που της άφησε η καταγωγή της και το όνομα του πατέρα της, του Μάρκου Μπότσαρη
Είχε δύσκολα παιδικά χρόνια, στιγματισμένα από την ορφάνια και την ανέχεια, στη σκιά ενός πατέρα που δεν γνώρισε ποτέ. Γεννήθηκε λίγο πριν την έναρξη της επανάστασης στα Ιωάννινα. Όταν έγιναν γνωστά τα σχέδια των Ελλήνων για τον απελευθερωτικό αγώνα, και ο Μάρκος Μπότσαρης έφυγε για να ενώσει τις δυνάμεις του με αυτές των άλλων οπλαρχηγών, οι Τούρκοι αιχμαλώτισαν και απήγαγαν τα γυναικόπαιδα των Ιωαννίνων, μεταξύ αυτών και την Αικατερίνη, η οποία αποχωρίστηκε από τους άλλους και έζησε την αιχμάλωτη ζωή της από το ένα στο άλλο χαρέμι των σατράπηδων. Απελευθερώθηκε κατόπιν ανταλλαγής ή εξαγοράς των ομήρων από την οικογένεια Μπότσαρη, και ξαναβρήκε τους συγγενείς της.
Μετά την επανάσταση ήρθε στην ελεύθερη Ελλάδα και διετέλεσε κυρία επί των Τιμών δίπλα στους πρώτους βασιλείς της Ελλάδας. Η ίδια η Αμαλία, την προσκάλεσε στο παλάτι και τής έδωσε τον επίζηλο τίτλο. Ως Κυρία επί των Τιμών συνόδευε πάντοτε την βασίλισσα Αμαλία στα ταξίδια της σε όλες τις ξένες αυλές.
Σε ένα από αυτά τα ταξίδια η Αμαλία, την πήρε μαζί της για να την γνωρίσει στην βασίλισσα Θηρεσία, την μητέρα του Όθωνα. Μόλις η Θηρεσία είδε την ωραία Ελληνοπούλα, τόση εντύπωση της έκανε η ομορφιά της, που αμέσως κάλεσε στην αυλή της τον ζωγράφο Γιόζεφ Στίλερ το 1841, για να απαθανατίσει την υπέροχη κόρη του Μάρκου Μπότσαρη.
Το πιο εκπληκτικό απ' όλα είναι ότι το 1856, καλλιεργήθηκε μια ποικιλία τριαντάφυλλου το οποίο πήρε το όνομα Ρόζα Μπότσαρη προς τιμήν τής πανέμορφης αυτής γυναίκας. Ποτέ άλλοτε δεν είχε συμβεί κάτι παρόμοιο!
Δυστυχώς όμως, ήταν και εξαιρετικά άτυχη. Το 1844 παντρεύτηκε τον φαναριώτικης καταγωγής Γεώργιο Καρατζά, στρατιωτικό, άνδρα αυστηρό και αυταρχικό και η πανέμορφη κοπέλα, - το ρόδο όπως την αποκαλούσαν, - άρχισε να μαραίνεται εξ’ αιτίας της αταίριαστης κοινής της ζωής με έναν τέτοιο σύντροφο από τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά.
Ο αταίριαστος αυτός γάμος της, η απώλεια των δύο από τα παιδιά της, καθώς και άλλων αγαπημένων προσώπων, δυστυχώς την οδήγησαν σε πρόωρο θάνατο. Το ρόδο έγειρε το κεφάλι του και πέθανε στην Αθήνα, το 1875. Η πολυλατρεμένη από εστεμμένους και κοινούς θνητούς, η ένδοξη Σουλιωτοπούλα δεν υπήρχε πια.
Ο αταίριαστος αυτός γάμος της, η απώλεια των δύο από τα παιδιά της, καθώς και άλλων αγαπημένων προσώπων, δυστυχώς την οδήγησαν σε πρόωρο θάνατο. Το ρόδο έγειρε το κεφάλι του και πέθανε στην Αθήνα, το 1875. Η πολυλατρεμένη από εστεμμένους και κοινούς θνητούς, η ένδοξη Σουλιωτοπούλα δεν υπήρχε πια.
πηγή:
Ιστολόγιο "Δίολκος"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου