Αιολική Γη.

Ηλίας Βενέζης- Αιολική γη - Όμορφη πόλη (πηγή: anoixtosxoleio

  

Είναι ένα από τα αριστουργήματα της νεοελληνικής λογοτεχνίας, το βιβλίο του χαμένου παραδείσου των παιδικών χρόνων στα παράλια της Μικρασίαςκαι του δραματικού ξεριζώματος από τη γενέθλια γη.Οι Έλληνες της Μικρασίας, μετά την Μικρασιατική καταστροφή του 1922 και της συνθήκης που υπογράφτηκε αναγκάστηκαν να φύγουν από τη Μικρασίακαι να κατευθυνθούν στην Ελλάδα, αφήνοντας πίσω τους τα σπίτια τους, τα χωράφια τους, τα πλούτη τους, τα πάντα.
Η Μικρασιατική καταστροφή του 1922 αποτελεί μια από τις πιο δραματικές στιγμές της νεοελληνικής ιστορίας. Περίπου 1.500.000 πρόσφυγες έφτασαν στην Ελλάδα, εγκαταστάθηκαν κυρίως στη Β. Ελλάδα, στα νησιά του Αιγαίου και την Κρήτη καθώς και σε κάποιες περιοχές της Αθήνας όπου δημιουργήθηκαν πολλοί προσφυγικοί καταυλισμοί και πρόχειρα παραπήγματα. Με την πάροδο όμως του χρόνου οι περιοχές αυτές εξελίχτηκαν σε γόνιμες με την εργασία των προσφύγων ενώ μεγάλες πόλεις δημιουργήθηκαν στη θέση αυτών των μικρών καταυλισμών.

Πρόσφυγες υπήρχαν και στα παλιά χρόνια, αλλά υπάρχουν ακόμα και στις μέρες μας. Οι λόγοι που αναγκάζονται να προσφύγουν σε ξένες χώρες είναι λίγο πολύ ίδιες. Η αναζήτηση μιας καλύτερης τύχης τις περισσότερες φορές.
Η ταλαιπωρία και η απελπισία όμως έρχονται αμέσως μόλις βρεθούν στους νέους τόπους που δεν είναι τόσο "ρόδινα"όσο θα περίμεναν και η απογοήτευση και η αγωνία για το μέλλον διαδέχεται τα αισιόδοξα όνειρα που είχαν πριν εισέλθουν στις ξένες χώρες. Μάλιστα πολλές φορές πολλοί από αυτούς βρίσκουν και τραγικό θάνατο στους νέους αυτούς "παράδεισους" που έψαχναν.

                                                           

Τζιβαέρι μου _τραγούδι

Ηλίας Βενέζης - Βιογραφία (πηγή: Α. Χαραλάμπους)

Άκου κι αυτό:
Η νήσος των Αζορών
Στίχοι: Μέντης Μποσταντζόγλου Μουσική: Μίκης Θεοδωράκης Πρώτη εκτέλεση: Γρηγόρης Μπιθικώτσης
Ένα πλοίον ταξιδεύον με υπέροχον καιρόν
αιφνιδίως εξοκείλει ανοιχτά των Αζορών.

Κι ένας νέος με μιαν νέα, ωραιότατα παιδιά
φθάνουν κολυμβών γενναίως εις πλησίον αμμουδιά.

Ζώντας βίον πρωτογόνου και ο νέος με την κόρη
κοίταζαν και κάπου κάπου εάν έρχεται βαπόρι.

Αλλά φθάσαντος χειμώνος και μη φθάνοντος βαπόρι
απεβίωσεν ο νέος και απέθανεν η κόρη.

Αργότερα αργότερα πλησίασαν δυο κότερα
ήρθε κι ένα βαπόρι ματαίως ψάχνον για να βρει
ματαίως ψάχνον για να βρει τον νέον και την κόρη.

Κατηραμένη νήσος, νήσος των Αζορών,
που καταστρέφεις νέους και θάπτεις των κορών.

Να πέσει τιμωρία από τον ουρανόν
να λείψεις απ' τους χάρτας και των ωκεανών.