Παρουσίαση μαθήματος ( Α. Αγγελόπουλος)
Φιλλεληνισμός
Φιλέλληνες
Ο όρος Φιλέλληνας (Αρχαία Ελληνική: "Φιλέλλην", σύνθετη φίλος + Έλλην), αποτελεί χαρακτηρισμό εκείνου που τρέφει ιδιαίτερη αγάπη προς τους Έλληνες και κάθε τι ελληνικό που την εκδηλώνει όμως δια λόγου ή έργου. Στη νεοελληνική καθιερώθηκε να λέγεται για ξένους υπηκόους που εκδήλωσαν φίλια αισθήματα προς την Ελλάδα, κυρίως κατά τον Αγώνα της ανεξαρτησίας του 1821.
Ως ιδεολογικό και πολιτικό κίνημα και ως λογοτεχνικό ρεύμα, αυτή η αγάπη των ξένων αλλά και η δηλούμενη εύνοια και ενδιαφέρον υπέρ των ελληνικών θέσεων, ιδιαίτερα κατά την περίοδο πριν και κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821 με ηθική και υλική συμπαράσταση, καθιερώθηκε να λέγεται Φιλελληνισμός.
Η τελευταία μέρα του Μεσολογγίου Πρόγραμμα παράστασης στη Σκάλα του Μιλάνου (1836) |
Ξύλινο κουτί με ζωγραφική φιλελληνική παράσταση ζεύγους που φορεί ελληνικές ενδυμασίες, του α' μισού του 19ου αιώνα |
Γαλλικό φιλελληνικό ρολόι |
Ευρωπαίοι Φιλέλληνες καλλιτέχνες
Κουίζ μαθήματος (Δ.Σ. Αλεξάνδρειας)
Λόρδος Βύρων | |
---|---|
Όνομα | Λόρδος Βύρων |
Γέννηση | Λόρδος Γεώργιος Γκόρτον Μπάιρον Στ΄ 22 Ιανουαρίου 1788 Λονδίνο |
Θάνατος | 19 Απριλίου 1824 Μεσολόγγι |
Επάγγελμα/ ιδιότητες | ποιητής, συγγραφέας, πολιτικός, θεατρικός συγγραφέας και αυτοβιογράφος |
Εθνικότητα | Αγγλική |
Υπηκοότητα | Ηνωμένο Βασίλειο |
Σχολές φοίτησης | Σχολή Χάροου, Κολλέγιο Τρίνιτι και Γραμματική Σχολή Αμπερντήν |
Σαντόρε ντι Σανταρόζα | |
---|---|
Γέννηση | 18 Νοεμβρίου 1783 Σαβιλιάνο |
Θάνατος | 8 Μαΐου 1825 Πύλος |
Υπηκοότητα / Χώρα πολιτογράφησης | Βασίλειο της Σαρδηνίας |
Πολυμέσα | |
wikidata ( ) |
Ο Κόμης Σαντόρε ντι Σανταρόζα (Σαβιλιάνο, 18 Νοεμβρίου 1783 – Σφακτηρία, 8 Μαΐου 1825), ήταν Ιταλός στρατιωτικός, επαναστάτης, τιτλούχος και σπουδαίος φιλέλληνας, που σκοτώθηκε κατά την Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Ο Σανταρόζα προτού κατέβει στην Ελλάδα έγραψε από την Αγγλία στον Γάλλο φίλο του και φιλόσοφο Βικτόρ Κουζέν τα εξής:[1] | |
Φίλε μου, την Ελλάδα, την πατρίδα του Σωκράτους, την αγαπώ με έρωτα, που έχει μέσα του κάτι το ιερό. Ο ελληνικός λαός, γενναίος, αγαθός, που έχει επιζήσει ύστερ' από ολόκληρους αιώνες δουλείας, είναι αδελφός του δικού μου λαού. Κοινές είναι οι τύχες της Ιταλίας και της Ελλάδας, και επειδή δεν μπορώ να κάνω τίποτε για την πατρίδα μου, οφείλω ν' αφιερώσω τα λίγα χρόνια της ακμής που μου μένουν... | |
— Σανταρόζα (Νοέμβριος 1824) — |
Ιωάννης-Γαβριήλ Εϋνάρδος | |
---|---|
Γέννηση | 28 Δεκεμβρίου 1775 Λυών |
Θάνατος | 5 Φεβρουαρίου 1863 Γενεύη |
Υπηκοότητα | Ελβετία |
Ιδιότητα | φωτογράφος και τραπεζίτης |
Βραβεύσεις | Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής () |
Ιωαννίτες Ιππότες | |
---|---|
Σταυρός του τάγματος τον 14ο αιώνα | |
Ενεργό | 1099–σήμερα |
Πίστη | Ρωμαιοκαθολικισμός |
Τύπος | Χριστιανικό στρατιωτικό τάγμα |
Αρχηγείο | Ιερουσαλήμ, αργότερα Ρόδος, Μάλτα, Ρώμη |
Προστάτης | Παναγία της Φιλερήμου Άγιος Ιωάννης ο Βαπτιστής |
Χρώματα | Μαύρος μανδύας με λευκό σταυρό Eρυθρός μανδύας με λευκό σταυρό |
Συμπλοκές | Σταυροφορίες |
Πικάσο, Γυναικείο Κεφάλι, 1939, ελαιογραφία σε ύφασμα.
Δωρεά του καλλιτέχνη προς τιμή των Ελλήνων, στο Hommage à la Grèce. Το έργο εκλάπη πρόσφατα (Ιανουάριος 2012) από την Εθνική Πινακοθήκη.
|
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου